ساخت پل دوبه ای

دوبه یا بارج یک محفظه مستطیل شکل شناوری است در ابعاد مختلف که بطور معمول عرض آن کمتر از 3متر و طول آن بیشتر از 10 متر نیست و قابلیت حمل بار با تناژ بالا را دارا می باشد و جهت حمل بار از کشتی هائی که بدلائلی نمی توانند به ساحل نزدیک شوند، مورد استفاده قرار می گیرند. دوبه بوسیله یدک کش به ساحل آورده می شود.

تلاش دشمن برای بمباران و  انهدام دو پل بشکه ای نصب شده بر روی رودخانه بهمنشیر بی نتیجه بود. و آنها را به این فکر انداخت تا تعدادی دوبه را  بقصد برخورد به پل های بشکه ای و تخریب آنها ، شبانه از خرمشهر بر روی آب  بهمنشیر رها کنند . دو تا از دوبه ها در نزدیکی پل دچار جزر آب شده و در کنار ساحل به گل می نشینند و یکی از آنها هم به پل اصفهان برخورد می کند و پل را خراب می کند. جهادگران با دیدن دوبه ها خوشحال و آنها را  مناسب برای ساخت پل می دانند. و این حماقت دشمن را به فال نیک گرفته و مصداق جمله معروف "عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد" می دانند.

عبدالرحمن جزایری می گوید: بچه های جهاد اصفهان به ما خبر دادند که پل از بین رفت. من به اتفاق حاج محمود کبکانی که او هم ناخدا بود، رفتیم آنجا. دیدم بله، دوبه ها این پل را از بین برده اند.گفتم: حاج محمود؛ بهترین هدیه ای که ممکن بود خدا به ما بدهد، داده! گفت: چه می گویی؟ پل ما از بین رفته! به بچه های اصفهان هم دلداری دادم؛ گفتم: خدا برای ما پل فرستاده. گفتند: یعنی چه؟ گفتم ما این دوبه ها را می گیریم، به هم وصل می کنیم، می شود یک پل. یک سرپل این طرف رودخانه و یک سر پل هم آنطرف مهار می کنیم و بین دو ساحل رودخانه قرارش می دهیم.  بچه های اصفهان فوری حرکت کردند رفتند اصفهان برای تهیه لولا برای اتصال بین دوبه ها. سرپل دو طرف رودخانه، ظرف سه چهار روز  آماده شد و بچه های اصفهان هم به موقع لوله ها را رساندند. با استفاده از جریان آب، دوبه ها را مانور کردیم و به هم وصلشان کردیم. حالا دیگر یک پلی که یک وانت را عبور می داد برای ما شد  پلی که یک تریلی کمرشکن یا یک تانک بر روی آن حرکت می کرد و روزی چند هزار تن ما می توانستیم مهمات و ماشین الات از اینجا عبور دهیم. به این می گویند مهندسی رزمی. یعنی از فرصت ها باید استفاده کرد. همان روز اول که من وارد آبادان شدم ، گفتم: آقا جان ما بهترین چیز را در اختیار داریم. گفتند: چی. گفتم: چنگ و دندان! ما باید با چنگ و دندان بجنگیم و انتظاری هم به طرف ایران نداشته باشیم. واقعا هم با چنگ و دندان جنگیدیم.

 

 

 

اشتراک این مطلب

نوشتن یک دیدگاه

مطمئن شوید که تمام اطلاعات مورد نیاز و فیلد های ستاره دار را پر کرده باشید. کد HTML مجاز نمیباشد.

درباره ی کانون

تشکل (سازمان) مردم‌نهاد «کانـون سنگرسازان بی‌سنگر»، در سال 1383 با همت هیأت‌امنای آن که متشکل از «347» نفر از فرماندهان و باسابقه‌ترین نیروهای عملیاتی و ستادی «6» قرارگاه (لشگر)، «14» تیپ و «69» گردان مهندسی رزمی و پشتیبانی جنگ جهاد سازندگی در دوران دفاع مقدس ـ از سراسر کشور ـ بودند، تأسیس گردید و باعث شد این نیروها مجدداً گرد هم آیند.

 

با این اوصاف، «کانـون سنگرسازان بی‌سنگر» مؤسسه‌ای فرهنگی ـ صنفی در راستای اهداف انقلاب اسلامی است که به منظور حفظ انسجام نیروهای پ.م.ج.ج، تلاش در جهت ادامة راه شهدای جهاد، حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس، گرامیداشت یاد و خاطرة شهدای جهادگر و ایثارگران سازمان پشتیبانی و مهندسی جنگ جهاد (پ.م.ج.ج) در هشت سال دفاع مقدس، حمایت از ایثارگران جهاد و خانواده‌های ایشان و ترویج فعالیت‌های فرهنگی، علمی و تخصصی این عزیزان، تأسیس شده و فعالیت می‌نماید.

آخرین مطالب

عضویت در خبرنامه

کاربر گرامی؛ لطفا برای اطلاع از فراخوان‏ ها و اطلاعیه های کانون سنگرسازان بی سنگر عضو شوید.